cons.ta.tar transitivo direto
| Infinitivo impessoal | constatar | Gerúndio | constatando | Particípio | constatado |
| singular | plural | ||||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Modo Indicativo | Presente | constato | constatas | constata | constatamos | constatais | constatam |
| Pretérito imperfeito | constatava | constatavas | constatava | constatávamos | constatáveis | constatavam | |
| Pretérito perfeito | constatei | constataste | constatou | constatámos / constatamos* | constatastes | constataram | |
| Pretérito mais-que-perfeito | constatara | constataras | constatara | constatáramos | constatáreis | constataram | |
| Futuro do presente | constatarei | constatarás | constatará | constataremos | constatareis | constatarão | |
| Futuro do pretérito | constataria | constatarias | constataria | constataríamos | constataríeis | constatariam | |
| Modo Subjuntivo (Conjuntivo) | Presente | constate | constates | constate | constatemos | constateis | constatem |
| Pretérito imperfeito | constatasse | constatasses | constatasse | constatássemos | constatásseis | constatassem | |
| Futuro | constatar | constatares | constatar | constatarmos | constatardes | constatarem | |
| Modo Imperativo | Afirmativo | constata | constate | constatemos | constatai | constatem | |
| Negativo | não constates | não constate | não constatemos | não constateis | não constatem | ||
| Infinitivo pessoal | constatar | constatares | constatar | constatarmos | constatardes | constatarem | |