sus.ci.tar transitivo direto
sus.ci.tar pronominal
| Infinitivo impessoal | suscitar | Gerúndio | suscitando | Particípio | suscitado |
| singular | plural | ||||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Modo Indicativo | Presente | suscito | suscitas | suscita | suscitamos | suscitais | suscitam |
| Pretérito imperfeito | suscitava | suscitavas | suscitava | suscitávamos | suscitáveis | suscitavam | |
| Pretérito perfeito | suscitei | suscitaste | suscitou | suscitámos / suscitamos* | suscitastes | suscitaram | |
| Pretérito mais-que-perfeito | suscitara | suscitaras | suscitara | suscitáramos | suscitáreis | suscitaram | |
| Futuro do presente | suscitarei | suscitarás | suscitará | suscitaremos | suscitareis | suscitarão | |
| Futuro do pretérito | suscitaria | suscitarias | suscitaria | suscitaríamos | suscitaríeis | suscitariam | |
| Modo Subjuntivo (Conjuntivo) | Presente | suscite | suscites | suscite | suscitemos | susciteis | suscitem |
| Pretérito imperfeito | suscitasse | suscitasses | suscitasse | suscitássemos | suscitásseis | suscitassem | |
| Futuro | suscitar | suscitares | suscitar | suscitarmos | suscitardes | suscitarem | |
| Modo Imperativo | Afirmativo | suscita | suscite | suscitemos | suscitai | suscitem | |
| Negativo | não suscites | não suscite | não suscitemos | não susciteis | não suscitem | ||
| Infinitivo pessoal | suscitar | suscitares | suscitar | suscitarmos | suscitardes | suscitarem | |
Trevisan, R. (coord.); Weiszflog, W. (ed.). “suscitar”. Michaelis: Moderno Dicionário da Língua Portuguesa. São Paulo: Melhoramentos, 2012 (nova ortografia). ISBN 978-85-06-06953-0 |